Ο Πάνος Σκουρλέτης αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Με μια δήλωσή του αναφέρει μεταξύ άλλων ότι οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν πάρει έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Την ίδια στιγμή ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης στην επιστολή του προς τους γραμματείς του ΣΥΡΙΖΑ, Ράνια Σβίγγου και Γιώργο Βασιλειάδη εξηγεί γιατί δεν θα παραστεί στην αυριανή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής.
Νίκος Βούτσης: «Αγαπητή και αγαπητέ, γραμματείς του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, σ. Ράνια Σβίγγου και σ. Γιώργο Βασιλειάδη,
Δεν θα παραστώ στην αυριανή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής εφόσον με την παρούσα επιστολή μου δεν θα είμαι πλέον μέλος του κόμματος, του οποίου υπήρξα συνιδρυτής και συνδιαμορφωτής της ταυτότητας και των πολιτικών του μέχρι και σήμερα.
Εκτιμώ ότι το κόμμα μας, αντί της αναγκαίας ανασύνταξης με πανστρατιά όλων των δυνάμεων του, υφίσταται πλέον δυστυχώς μια κατάσταση που προσομοιάζει σε πολιτική ανήκεστο βλάβη. Διαμορφώνεται, με αποκλειστική ευθύνη του νέου προέδρου και της περί αυτόν νέας ηγετικής ομάδας ένα κόμμα, που ανομολόγητα προσώρας απομακρύνεται από την Αριστερά και θα διαγκωνίζεται συν τω χρόνω στο χώρο του πολιτικού Κέντρου. Με προφανή αλλοίωση ιδεολογικών, ταυτοτικών αλλά και προγραμματικών ζητημάτων, τα οποία μέχρι πριν από λίγο καιρό αποτελούσαν το συλλογικό πλαίσιο αποφάσεων για τη δημιουργία ενός σύγχρονου, ανοικτού και αυτονόητα δημοκρατικού κόμματος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, διακυβέρνησης και κοινωνικών αγώνων, ικανό να υπερασπιστεί και να ανασυνθέσει τις καλύτερες παραδόσεις της Αριστεράς.
Είναι ώρα ευθύνης για όλες και όλους μας και είμαι σίγουρος ότι καθένας με αγωνία θέλει να ασκήσει αυτήν την ευθύνη. Σε ότι με αφορά λαμβάνω την απόφασή μου με βάση τις αξίες της «ηθικής της ευθύνης» με την οποία προσπάθησα να συμπορευθούμε και να συμβάλω με απόψεις, πάντοτε μέσα στα όργανα του κόμματος. Όπως βεβαίως και με την υπεράσπισή τους στο δημόσιο χώρο και ιδιαίτερα μέσα στη Βουλή, εφ’ όλης της ύλης των κορυφαίων ζητημάτων, που προέκυψαν και ως Αξιωματική Αντιπολίτευση απέναντι στην πολιτική και το καθεστώς της Νέας Δημοκρατίας του κ. Μητσοτάκη.
Προφανώς, όλα τα παραπάνω είτε ως κινδύνους μετάλλαξης του κόμματος, είτε ως στοιχεία απολογιστικών στην πορεία μας και στη συζήτηση για τον αναγκαίο αναστοχασμό, θα έπρεπε και το έχουμε κάνει στο παρελθόν να τα συζητήσουμε συλλογικά και συντροφικά μέσα στο κόμμα μας. Επ’ αυτού μάλιστα νομίζω ότι δεν μπορεί κανείς να μου υποδείξει ότι λειτούργησα διαφορετικά και από ηγετικές θέσεις επί δεκαετίες.
Η παραπάνω όμως διαδικασία συλλογικής συζήτησης και σύνθεσης έχει καταστεί απαγορευτική με όρους πολιτικής ενσυναίσθησης και αξιοπρέπειας για πολλούς από εμάς.
Μέρα με τη μέρα τείνει να ηγεμονεύσει η κουλτούρα, αν είναι δυνατόν στο κόμμα της Ανανεωτικής Αριστεράς, για αναζήτηση ευθυνών σε διαχρονικούς δήθεν «υπονομευτές» που στοχοποιούνται ανοικτά με τα ονοματεπώνυμα δεκάδων βασικών στελεχών του κόμματος. Εξάλλου συντηρείται κλίμα για κυνήγι μαγισσών, κλίμα εχθροπάθειας και συνακόλουθα αναζήτησης του «αδιαμεσολάβητου Μεσσία», για τη συνεχή φυγή προς τα μπρος με την αποδοχή ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Τα παραπάνω είναι γνωστά διότι και ιστορικά στην «εποχή των τεράτων» διαμόρφωναν το σχετικό «αφήγημα», που και στους χώρους της Αριστεράς αποτυπώθηκε σε καταδικασμένες εκ των υστέρων, γκρίζες και μαύρες σελίδες.
Ουδέποτε σιώπησα και στις σωστές και στις λάθος αποφάσεις ή και στις κριτικές ή ριζικές αντιπαραθέσεις, στις οποίες κατά καιρούς συμμετείχα. Όλοι και όλες κρινόμαστε».
—————-
Πάνος Σκουρλέτης: «Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχουν πάρει έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Οι τελευταίες βαριές εκλογικές ήττες είναι η κατάληξη μιας σειράς λανθασμένων επιλογών που έγιναν μετά το 2019. Οι δυνάμεις που κυριαρχούν σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ υλοποιούν ένα σχέδιο διχασμού και ρήξης που ανέλαβε να ολοκληρώσει ο νεόκοπος και ανέπαφος με την Αριστερά και την πολιτική Στ. Κασσελάκης.
Το αφήγημα που υιοθετήθηκε μετά το 2019 απαξίωσε την κυβερνητική περίοδο αφού δεν μπόρεσε να αναδείξει τις οποίες επιτυχίες της ενώ ταυτόχρονα δεν έγινε κατανοητό, πως οι μεγάλες αντιφάσεις ανάμεσα στις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τις εφαρμοζόμενες κυβερνητικές πολιτικές, ως αποτέλεσμα καταναγκασμών, ήταν ανυπέρβλητες. Το σχέδιο της διεύρυνσης αντί να πάρει χαρακτηριστικά κοινωνικής γείωσης, έγινε μια υπόθεση κινήσεων κορυφής παρήγαγε εσωστρέφεια, διχασμό και τοξικότητα. Στάθηκε δε εμπόδιο στο να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τα αναγκαία εκείνα βήματα που θα τον έθεταν ξανά σε τροχιά διεκδίκησης της κυβέρνησης. Ποια ήταν αυτά; Απολογισμός σε βάθος και αυτοκριτική, προγραμματικές ιεραρχήσεις, διαμόρφωση ενός συνεκτικού σχεδίου. Με δυο λόγια η διαμόρφωση μιας ελκτικής ταυτότητας. Αντιθέτως ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε συνώνυμο μιας αντιφατικής και θολής αντιπολιτευτικής παρουσίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει τα μεγάλα γεγονότα και τις κρίσεις όλης της προηγούμενης περιόδου που εκ των πραγμάτων μπορούσαν να αναδείξουν την ηγεμονία των απόψεων της Αριστεράς έναντι της νεοφιλελεύθερων αδιεξόδων. Χαρακτηριστικά αναφέρομαι στην υγειονομική κρίση που αντικειμενικά ανέδειξε την αξία του δημοσίου συστήματος υγείας, στην ενεργειακή κρίση που ανέδειξε την αξία των δημοσίων κοινών αγαθών, την κλιματική κρίση που σήμερα γίνεται ευρύτερα κατανοητή μέσω των καταστροφικών πυρκαγιών αλλά και των ακραίων πλημμυρικών φαινομένων. Δεν μπόρεσε να εκφράσει τον παλμό της κοινωνίας όταν αυτή βρέθηκε αντιμέτωπη με το τραγικό δυστύχημα των Τεμπων. Δεν μπόρεσε να αρθρώσει μια συνεκτική κριτική για τα αδιέξοδα του εγχώριου παραγωγικού μοντέλου που αναπαράγει χρονιές παθογένειες. Αρκέστηκε σε μια επιδερμική κριτική που τα είχε όλα και τίποτα.
Μετά το 2019 έγιναν επιλογές που τελικώς οδήγησαν στην ήττα του 2023 και μας έφεραν στο σημείο η ΝΔ να παίζει χωρίς αντίπαλο και κατέστησαν το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στη συνείδηση των πολιτών, συνώνυμο της αναξιοπιστίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε να μην κατανοεί τα μηνύματα της κοινωνίας και δεν αντιλήφθηκε αυτό που ερχόταν ή έκανε πως δεν το έβλεπε.
Στο ερώτημα μα καλά τώρα τα ανακαλύψατε όλα αυτά; Απαντώ ασφαλώς όχι. Κατ επανάληψη τα είχα θέσει εντός των οργάνων του κόμματος μαζί με άλλα στελέχη χωρίς ποτέ να πάρουμε απάντηση και να γίνει μια ουσιαστική συζήτηση. Άλλωστε η αναιμική συλλογική λειτουργία και ο προσωποπαγής χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια ήταν ένα μια αρνητική πραγματικότητα. Όσο με αφορά διαπιστώνω πως τελικώς ίσως ήταν λάθος που δεν παραιτήθηκα από την θέση του γραμματέα του κόμματος μετά το 2019 . Δεν το έκανα με τον φόβο πως θα έβλαπτε την εικόνα του κόμματος. Αποκορύφωμα της απόλυτης ρευστοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ήταν το συνέδριο το 2022 καθώς και η ψήφιση του τελευταίου καταστατικού του κόμματος που άνοιξε τον δρόμο στην εκλογή του Στ. Κασσελάκη.
Σήμερα για άλλη μια φορά αντί της αναγκαίας συζήτησης και της προσφυγής άμεσα σε συνέδριο επιλέγεται ένας ανορθόδοξος τοξικός πόλεμος στοχεύοντας τις διαφορετικές απόψεις.
Τώρα πλέον το σχέδιο είναι απολύτως ξεκάθαρο με προτάσεις περί κοινής καθόδου με το ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές αλλά κα « μετασχηματισμού» του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από τη διάχυση του σε μια έννοια δημοκρατική παράταξη. Ενδεικτικές δε είναι οι δηλώσεις περί της υποχρέωσης μας να «ζητήσουμε συγνώμη για την περίοδο 2011-2015», που διατυπώνονται από την σημερινή ηγετική ομάδα.
Είναι φανερό πως πρόκειται για ένα σχέδιο αποαριστεροποίησης που θα οδηγήσει στο τέλος της παρουσίας στην Ελλάδα της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς μετά από πάνω από μισό αιώνα παρουσίας. Θα το καταφέρουν όσοι το επιλέγουν; Δεν είναι εύκολο. Δεν μπορεί να χαθεί έτσι εύκολα μια ιστορία αγώνων και καταλυτικής πολιτικής παρουσίας που μπόλιασε την ελληνική κοινωνία με καινοτόμες ιδέες. Δεν μπορεί η Ανανεωτική και Ριζοσπαστική Αριστερά να μεταλλαχθεί σε μια άνευρη μικρομεσαία συναινετική – διαχειριστική και αδιάφορη από μεριάς της Αριστεράς πολιτική δύναμη. Όμως η αναγκαιότητα η δίκη μας Αριστερά να είναι παρούσα ως μια δύναμη διεξόδου απέναντι στις πολλαπλές κρίσεις της σύγχρονης εποχής θα βρει τρόπο έκφρασης. Σε αυτή την υπόθεση θα συστρατευθούν πολλοί και πολλές παλιοί και κυρίως νέοι.
Συνιστά θράσος και ασέβεια η αναφορά ότι «επί πέντε χρόνια υπονομεύατε το κόμμα». Αν είναι δυνατόν οι άνθρωποι που ίδρυσαν τον ΣΥΡΙΖΑ που συνέβαλαν καθοριστικά στο να ανατρέψει τους συσχετισμούς και τον οδήγησαν στην κυβέρνηση το 2015 να κατηγορούνται για υπονόμευση Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχείται σήμερα από αντιΣΥΡΙΖΑ, λαϊκίστικες και κεντροδεξιές απόψεις.
Ο δρόμος που έχει επιλέγει είναι αδιέξοδος, καταστροφικός και οδηγεί έξω από το πλαίσιο των ιδεών, των αξιών και των θέσεων της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς και δεν είμαι διατεθειμένος να τον ακολουθήσω. Επιλέγω να συνταχτώ με τις δεκάδες των στελεχών και των μελών του ΣΥΡΙΖΑ που καθημερινά αποχωρούν υπερασπιζόμενοι την πολιτική τους αξιοπρέπεια και αγωνίζονται για ένα καλύτερο κόσμο».