Την μισαναπηρική συμπεριφορά ενός οδηγού του ΟΑΣΑ, όταν επιχείρησε να μπει στο λεωφορείο χωρίς να λειτουργεί η βοηθητική ράμπα, καταγγέλλει ΑμΕΑ σε βίντεο που ανήρτησε στα Social Media.
Η μετακίνηση των ΑμΕΑ στους δρόμους της πρωτεύουσας, όπως φαίνεται είναι μία καθημερινή μάχη, καθώς πέρα από ότι κινούνται με τα αμαξίδιά τους σε κατεστραμμένα πεζοδρόμια, με λακκούβες και αυτοκίνητα αλλά και σε κακότεχνες ράμπες αναπήρων, ακόμη και η πρόσβασή τους στα αστικά λεωφορεία του ΟΑΣΑ αποτελεί ένα επιπλέον πρόβλημα.
Στο βίντεο που ακολουθεί, ο άνδρας με το αμαξίδιο, ρωτάει τον οδηγό εάν υπάρχει ράμπα προκειμένου να επιβιβαστεί μόνος του στο λεωφορείο, και δεν παίρνει καμία απάντηση, ενώ στη συνέχεια κατευθύνεται προς την πόρτα του.
Ο διάλογος μεταξύ ΑμεΑ-οδηγού
Ο οδηγός τον ρωτά “δεν έχεις βοηθό;”, με τον άνδρα να του απαντά “όχι, η ράμπα δεν λειτουργεί;” λαμβάνοντας αρνητική απάντηση.
“Άσε, θα σε βοηθήσω εγώ, δεν έχεις βοηθό ρε;” ακούγεται να λέει ο οδηγός, με τον άνδρα να του απαντά “όχι”, και ο οδηγός στη συνέχεια να επιμένει και να τον ρωτά “γιατί;”.
“Μόνος μου βγαίνω έξω” απάντησε ο άνδρας με κινητικά προβλήματα. Τότε ο οδηγός του είπε: “Γιατί πας έξω; Να μην βγαίνεις, αφού δεν μπορείς!”.
Στη συνέχεια, ο οδηγός βοηθά τον άνδρα να επιβιβαστεί στο λεωφορείο και του λέει “ρε συ, το κράτος σου πληρώνει βοηθό, όχι όλα από την τσέπη”.
Όπως επισημαίνει ο άνδρας που χρησιμοποιεί το ηλεκτρικό αμαξίδιό του για τις καθημερινές μετακινήσεις του, είναι η δεύτερη φορά που παίρνει λεωφορείο, μόνος του, στην Ελλάδα, προκειμένου να πάει για έναν καφέ με τους φίλους του. «Πιστεύετε πως αυτή η εμπειρία, με βοήθησε ώστε να αρχίσω να κινούμαι περισσότερο με λεωφορείο ή όχι; Το τίμημα ήταν ο εξευτελισμός.
Αρχικά δεν λειτουργούσε η ράμπα, ενώ το συγκεκριμένο λεωφορείο έπρεπε να έχει ηλεκτρική λειτουργική ράμπα, ώστε να μπορών να μπω μόνος μου μέσα. Η ΕΕ κατοχυρώνει νομοθετικά την ισότιμη πρόσβαση των ανάπηρων ατόμων στα ΜΜΜ, γεγονός το οποίο δεν το βλέπουμε εδώ.
Παράλληλα, βλέπουμε στην ιστοσελίδα του ΟΑΣΑ, ότι όλοι οι οδηγοί έχουν ενημερωθεί, ώστε να εξυπηρετούν-βοηθούν ανάπηρα άτομα. Να προσθέσω ότι σε κάποια περίπτωση, μπορεί να πονάει η μέση του οδηγού, και να μην μπορεί να βοηθήσει. Αυτό είναι δεκτό, όμως η μισαναπηρική συμπεριφορά, δεν είναι.
Όπως και να χει, ο οδηγός στο βίντεο, δεν μου φάνηκε και πολύ ενημερωμένος, όχι μόνο για την παροχή βοήθειας, αλλά και για την υποχρέωση του κράτους για την ισότιμη πρόσβαση και το αποτέλεσμα ήταν αυτή η υπέροχη συναναστροφή. Η έλλειψη ενημέρωσης, σε κάθε επίπεδο, φάνηκε και όταν πήρα τηλέφωνο στον ΟΑΣΑ, κα ρώτησα το απλό πράγμα “πρέπει να βοηθήσει ένα ανάπηρο άτομο να επιβιβαστεί;” και μου απάντησαν πως “ο οδηγός απαγορεύεται να σηκωθεί από την θέση του”. Αυτό βέβαια, έρχεται σε αντίθεση με αυτά που γράφονται το site του ΟΑΣΑ.
Επίσης, όσο βρισκόμουν στο site, αναφέρεται ότι το 1/4 διαθέτει ράμπα. Το πόσο από αυτό το 1/4 διαθέτει λειτουργική ράμπα, το αφήνω στην φαντασία σας. Δεν ντρέπονται να το λένε αυτό το πράγμα; Δηλαδή εάν ένα άτομο κινείται με ηλεκτρικό αμαξίδιο, πρέπει να κάνει ένα τάμα, πριν πάρει λεωφορείο, μιας και αν δεν υπάρχει ράμπα, απλά δεν μπορεί να μπει στο λεωφορείο, αφού τα ηλεκτρικά αμαξίδια, δεν μπορούν να περάσουν διάκελο ούτε με βοήθεια, και η βοήθεια δεν ξέρουμε καν αν πρέπει να δοθεί, επειδή ο ΟΑΣΑ παίζει την κολοκυθιά με τα δικαιώματά μας.
Στη συνέχεια, έγινε αναφορά στον θεσμό του προσωπικού βοηθού. Ο προσωπικός βοηθός δεν αντικαθιστά την υποχρέωση του κράτους για υποδομές προσβασιμότητας. Νόμιζα πως αυτό είναι αυτονόητο, αλλά μάλλον δεν είναι. Ο προσωπικός βοηθός, είναι επιπρόσθετος στην ύπαρξη προσβασιμότητας.
Τέλος, το ότι εγώ δεν έχω προσωπικό βοηθό, σημαίνει ότι δεν παίρνω κάποια σχετική χρηματική ενίσχυση, κι αν είχα, δεν θα ήταν ώστε να μπορώ να μπαίνω στα λεωφορεία.
Κλείνοντας, το μεγαλύτερο μέρος ευθύνης θα ήθελα να το ρίξω στον ΟΑΣΑ, και όχι στον οδηγό. Ο ΟΑΣΑ επιτρέπει να βγουν στον δρόμο χαλασμένα λεωφορεία, και ο ΟΑΣΑ δεν εκπαιδεύει το προσωπικό του όπως θα έπρεπε. Μήπως ήρθε η ώρα κάποια πράγμα να γίνουν όπως πρέπει;
Εγώ θα συνεχίσω να παίρνω λεωφορεία μόνος μου. Στις πόσες φορές θα γίνει η εμπειρία μου αξιοπρεπής;».
