Μια περιοχή του φεγγαριού που βρίσκεται στο κέντρο ενός νέου διεθνούς διαστημικού πεδίου επειδή μπορεί να περιέχει πάγο θα μπορούσε να είναι λιγότερο φιλόξενο από ό,τι πίστευαν οι ερευνητές πριν μερικά χρόνια σύμφωνα με νέα έρευνα.
Όπως επισημαίνει σε εκτενές του ρεπορτάζ το CNN το ενδιαφέρον για τον σεληνιακό νότιο πόλο εκτινάχθηκε πέρυσι, όταν η ινδική αποστολή Chandrayaan-3 πραγματοποίησε την πρώτη επιτυχημένη ήπια προσγείωση στην περιοχή, λίγες μέρες μετά τη συντριβή του ρωσικού διαστημικού σκάφους Luna-25 καθ’ οδόν για να επιχειρήσει το ίδιο. Η NASA επέλεξε την περιοχή ως τόπο προσγείωσης για την αποστολή της Artemis III, η οποία θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την επιστροφή των αστροναυτών στη Σελήνη το 2026, και η Κίνα έχει επίσης σχέδια να δημιουργήσει μελλοντικούς βιότοπους εκεί.
Αλλά τώρα μια μελέτη που χρηματοδοτείται από τη NASA κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την συγκεκριμένη περιοχή: Καθώς ο πυρήνας του φεγγαριού σταδιακά ψύχεται και συρρικνώνεται, η επιφάνειά του αναπτύσσει πτυχές που δημιουργούν «σεισμούς» και μπορεί να διαρκέσουν για ώρες, καθώς και κατολισθήσεις. Όπως και η υπόλοιπη επιφάνεια του φυσικού δορυφόρου, η περιοχή του νότιου πόλου που αποτελεί αντικείμενο τόσο μεγάλου ενδιαφέροντος είναι επιρρεπής σε αυτά τα σεισμικά φαινόμενα, θέτοντας δυνητικά απειλή για τους μελλοντικούς εποίκους και τον εξοπλισμό.
«Αυτό δεν είναι για να ανησυχήσει κανέναν και σίγουρα για να μην αποθαρρύνει την εξερεύνηση αυτού του τμήματος του νότιου πόλου της σελήνης», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Thomas R. Watters, επίτιμος ανώτερος επιστήμονας στο Κέντρο Γης του Εθνικού Μουσείου Αεροπορίας και Διαστήματος. και Planetary Studies, «αλλά για να επιστήσουμε την προσοχή ότι το φεγγάρι δεν είναι αυτό το ευνοϊκό μέρος όπου δεν συμβαίνει τίποτα».
Το φεγγάρι έχει συρρικνωθεί κατά περίπου 150 πόδια σε περιφέρεια τα τελευταία εκατομμύρια χρόνια – ένας σημαντικός αριθμός από γεωλογικούς όρους, αλλά πολύ μικρός για να προκαλέσει οποιοδήποτε κυματισμό στη Γη ή σε παλιρροιακούς κύκλους, σύμφωνα με ερευνητές.
Στη σεληνιακή επιφάνεια, ωστόσο, είναι μια διαφορετική ιστορία. Παρά το τι μπορεί να υποδηλώνει η εμφάνισή του, το φεγγάρι εξακολουθεί να έχει ένα καυτό εσωτερικό, γεγονός που το καθιστά σεισμικά ενεργό.
«Υπάρχει ένας εξωτερικός πυρήνας που είναι λιωμένος και ψύχεται», είπε ο Watters. «Καθώς ψύχεται, το φεγγάρι συρρικνώνεται, ο εσωτερικός όγκος αλλάζει και ο φλοιός πρέπει να προσαρμοστεί σε αυτή την αλλαγή – είναι μια παγκόσμια συστολή, στην οποία συμβάλλουν επίσης οι παλιρροϊκές δυνάμεις στη Γη» επισήμανε.
Επειδή η επιφάνεια του φεγγαριού είναι εύθραυστη, αυτό το τράβηγμα δημιουργεί ρωγμές, τις οποίες οι γεωλόγοι αποκαλούν ρήγματα. «Το φεγγάρι θεωρείται ότι είναι αυτό το γεωλογικά νεκρό αντικείμενο όπου τίποτα δεν έχει συμβεί εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια, αλλά αυτό δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια», είπε ο Γουότερς. «Αυτά τα λάθη είναι πολύ μικρά και πράγματα συμβαίνουν. Στην πραγματικότητα εντοπίσαμε κατολισθήσεις που έχουν συμβεί κατά τη διάρκεια του χρόνου όταν το Lunar Reconnaissance Orbiter βρισκόταν σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι».
«Γνωρίζαμε από το σεισμικό πείραμα του Apollo, ότι υπήρχαν αυτοί οι ρηχοί σεισμοί αλλά δεν ξέραμε πραγματικά ποια ήταν η πηγή», πρόσθεσε ο Watters. «Γνωρίζαμε επίσης ότι ο μεγαλύτερος από τους ρηχούς σεισμούς που ανιχνεύθηκαν από τα σεισμόμετρα του Apollo ότι βρισκόταν κοντά στον νότιο πόλο» τόνισε.
Ο ισχυρότερος σεισμός που καταγράφηκε ήταν ισοδύναμος με μέγεθος 5 Ρίχτερ. Στη Γη, αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί μέτριο, αλλά η χαμηλότερη βαρύτητα του φεγγαριού το κάνει χειρότερο, είπε ο Watters.
«Στη Γη, έχετε μια πολύ ισχυρότερη βαρύτητα που σας κρατά προσκολλημένους στην επιφάνεια. Στο φεγγάρι, είναι πολύ μικρότερη, επομένως ακόμη και λίγη επιτάχυνση του εδάφους θα σας απογειώσει, αν περπατάτε μαζί», είπε. «Αυτό το είδος του κουνήματος μπορεί πραγματικά να αρχίσει να πετάει τα πράγματα σε περιβάλλον χαμηλού G».