Ο τεράστιος αστεροειδής που χτύπησε τη Γη και εξαφάνισε τους δεινόσαυρους πριν 66 εκατομμύρια χρόνια, δεν ήταν μόνος του, όπως επιβεβαιώνουν οι επιστήμονες. Τον «συνόδευε» ένας δεύτερος, μικρότερος διαστημικός βράχος που διαλύθηκε μέσα στη θάλασσα σε ακτή της Δυτικής Αφρικής δημιουργώντας έναν τεράστιο κρατήρα κατά την ίδια εποχή.
Θα ήταν ένα καταστροφικό γεγονός, ανέφεραν οι επιστήμονες, που πιθανόν δημιούργησε τσουνάμι, με τουλάχιστον 800 μέτρα ύψος στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Μια μυστηριώδης λακκούβα 9 χιλιομέτρων αναζητούσε εξήγηση
Ο δρ Uisdean Nicholson από το Πανεπιστήμιο Heriot-Watt βρήκε για πρώτη φορά τον κρατήρα Nadir το 2022, αλλά τον βασάνιζαν αμφιβολίες αναφορικά με το πώς πραγματικά σχηματίστηκε.
Τώρα ο δρ Nicholson και οι συνάδελφοί του είναι σίγουροι ότι η «λακκούβα» των 9 χιλιομέτρων προκλήθηκε από αστεροειδή που έπεσε στον βυθό της θάλασσας.
Δεν μπορούν να χρονολογήσουν ακριβώς το συμβάν ή να πουν με βεβαιότητα εάν συνέβη πριν ή μετά τον αστεροειδή που δημιούργησε τον κρατήρα Chicxulub πλάτους 180 χιλιομέτρων στο Μεξικό. Το γεγονός αυτό έδωσε τέλος στη βασιλεία των δεινοσαύρων.
Αλλά λένε ότι ο μικρότερος βράχος έφτασε, επίσης, στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου, την εποχή που οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν.
Καθώς έπεφτε στην ατμόσφαιρα της Γης, θα είχε σχηματίσει μια βολίδα.
«Φανταστείτε ότι ο αστεροειδής χτυπούσε τη Γλασκώβη και βρισκόσασταν στο Εδιμβούργο, περίπου 50 χιλιόμετρα μακριά. Η βολίδα θα ήταν περίπου 24 φορές το μέγεθος του Ήλιου στον ουρανό – αρκετή για να βάλει φωτιά σε δέντρα και φυτά στο Εδιμβούργο», λέει ο Dr Nicholson.
Θα ακολουθούσε μια εξαιρετικά δυνατή έκρηξη, πριν από σεισμική δόνηση μεγέθους περίπου ενός σεισμού 7 Ρίχτερ.
Τεράστιες ποσότητες νερού πιθανότατα έφυγαν από τον βυθό της θάλασσας και αργότερα υποχώρησαν δημιουργώντας μοναδικά αποτυπώματα στο έδαφος.
Δυο αστεροειδείς έπεσαν ο ένας μετά τον άλλο
Είναι ασυνήθιστο τόσο μεγάλοι αστεροειδείς να πέφτουν ο ένας μετά τον άλλο έξω από το ηλιακό μας σύστημα στην πορεία προς τη Γη σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Αλλά οι ερευνητές δεν ξέρουν γιατί οι δύο αστεροειδείς χτύπησαν τη Γη σε τόσο κοντινή χρονική απόσταση.
Ο αστεροειδής που δημιούργησε τον κρατήρα Ναδίρ είχε πλάτος περίπου 450-500 μέτρα και οι επιστήμονες πιστεύουν ότι χτύπησε τη Γη με περίπου 72.000 χλμ/ώρα.
Το κοντινότερο σε ομοιότητα γεγονός που έχουν βιώσει οι άνθρωποι ήταν το Tunguska το 1908, όταν ένας αστεροειδής 50 μέτρων εξερράγη στον ουρανό πάνω από τη Σιβηρία.
Ο αστεροειδής Nadir είχε περίπου το μέγεθος του Bennu, ο οποίος είναι σήμερα ο πιο επικίνδυνος αστεροειδής σε τροχιά κοντά στη Γη.
Οι επιστήμονες λένε ότι η πιο πιθανή ημερομηνία που ο Bennu θα μπορούσε να χτυπήσει τη Γη είναι η 24η Σεπτεμβρίου 2182, σύμφωνα με τη NASA. Αλλά εξακολουθεί να είναι απλώς μια πιθανότητα 1 προς 2.700.
Δεν υπήρξε ποτέ πρόσκρουση αστεροειδών αυτού του μεγέθους στην ανθρώπινη ιστορία, και οι επιστήμονες συνήθως πρέπει να μελετήσουν διαβρωμένους κρατήρες στη Γη ή εικόνες κρατήρων σε άλλους πλανήτες.
Για να κατανοήσουν περαιτέρω τον κρατήρα Nadir, ο δρ Nicholson και η ομάδα εξέτασαν δεδομένα υψηλής ανάλυσης 3D από γεωφυσική εταιρεία που ονομάζεται TGS.
Οι περισσότεροι κρατήρες είναι διαβρωμένοι, αλλά αυτός ήταν καλά διατηρημένος, πράγμα που σημαίνει ότι οι επιστήμονες μπορούσαν να κοιτάξουν περαιτέρω στα επίπεδα των βράχων.
«Είναι η πρώτη φορά που μπορέσαμε ποτέ να δούμε μέσα σε έναν κρατήρα όπως αυτός, που ήταν αποτέλεσμα πρόσκρουσης – είναι πραγματικά συναρπαστικό», λέει ο δρ Nicholson, προσθέτοντας ότι υπάρχουν μόλις 20 θαλάσσιοι κρατήρες στον κόσμο, αλλά κανένας δεν έχει μελετηθεί λεπτομερώς όπως αυτός.