Περίπου τεσσεράμισι χιλιάδες χρόνια πριν, οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι άρχισαν να χτίζουν αυτό που θα γινόταν στο μέλλον ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου: τις περίφημες Πυραμίδες.
Ο Φαραώ Χέωψ ξεκίνησε το πρώτο έργο (την πυραμίδα της Γκίζας), χρησιμοποιώντας εκατοντάδες τεράστιες πέτρες, με αποτέλεσμα η κατασκευή αυτών των πυραμίδων να αποτελεί εδώ και αιώνες θέμα εικασιών, θεωριών και συνωμοσιών.
Για παράδειγμα η Μεγάλη Πυραμίδα αποτελείται από 2,3 εκατομμύρια όγκους ασβεστόλιθου και γρανίτη – ο καθένας από τους οποίους ζυγίζει περίπου δύο τόνους! Πώς ακριβώς θα μπορούσαν άνθρωποι χωρίς τεχνολογία, χωρίς σύγχρονες υποδομές, χωρίς εξωτερική βοήθεια, να κατασκευάσουν τέτοιες τερατώδεις και γιγαντιαίες κατασκευές;
Πρόσφατα, μια ομάδα αρχαιολόγων ισχυρίζεται ότι ανακάλυψε πώς μετακινούνταν αυτές οι τεράστιες πέτρινες πλάκες μέσα στην έρημο.
Συγκεκριμένα, η ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας πρότεινε ότι οι αρχαίοι οικοδόμοι χρησιμοποιούσαν ένα σημείο του ποταμού Νείλου για να μεταφέρουν όλη αυτή την πέτρα, το οποίο σήμερα έχει χαθεί κάτω από την έρημο και τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις.
Θέλοντας να αποδείξουν τη θεωρία τους, μια ομάδα ερευνητών άρχισε να εξετάζει πέντε απολιθωμένα δείγματα χώματος από την πεδιάδα της Γκίζας.
Στη συνέχεια, ένα εργαστήριο στη Γαλλία τα ανέλυσε για γύρη και βλάστηση που συναντάται συνήθως γύρω από τον Νείλο, γεγονός που θα αποδείκνυε ότι κάποτε υπήρχε μια αρχαία υδάτινη οδός.
Η συλλογή του δείγματος ήταν μια πολύ δύσκολη εργασία, καθώς οι αρχαιολόγοι έπρεπε να σκάψουν σε βάθος έως και 9 μέτρων.
Με εκπληκτικό τρόπο, όμως, κατάφεραν να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη του παραπότμαου, ο οποίος, όπως αποδείχθηκε, βοήθησε στη μεταφορά της πέτρας – πριν τελικά στεγνώσει το 600 π.Χ..
Μιλώντας για την ανακάλυψη, ο περιβαλλοντικός γεωγράφος Hader Sheisha δήλωσε ότι θα ήταν «αδύνατο» να χτιστούν οι πυραμίδες χωρίς αυτόν τον παραπόταμο.