Ακούγοντας μία εκπομπή στο Πρώτο Πρόγραμμα Ραδιοφώνου του ΡΙΚ, ακούσαμε πως από όποιο μέρος της Γης κι αν ρίξει κανείς στη θάλασσα, ακόμη και το πιο μακρινό, ένα μπουκάλι με το τάμα του στον Ταξιάρχη Πανορμίτη της Σύμης, το όνομα, το τηλέφωνο ή και τη διεύθυνση του, αν πραγματικά το πιστεύει, αυτό θα καταφέρει να φτάσει στο νησί του. Δείτε το μέγα θαύμα με τα μηνύματα.
Από εκείνη τη στιγμή, ξεκίνησα να ψάχνω και να διαβάζω πληροφορίες στο διαδίκτυο για τα φημισμένα μπουκάλια του Πανορμίτη του Κλέφτη, όπως ονομάζουν στη Σύμη τον Αρχάγγελο και να προετοιμάζω συνάμα το δικό μου μπουκαλάκι για το ταξίδι του προς το λιμάνι του όμορφου νησιού. Με την ευκαιρία, δείτε το συγκλονιστικό θαύμα της Παναγίας της Κασσιωπίας.
Ο ενθουσιασμός και το δέος για την άμεση επέμβαση του Ταξιάρχη και το θαυμαστό τρόπο με τον οποίο καταλήγουν τα μπουκάλια στη Μονή του Πανορμίτη, με έκαναν να διηγηθώ την ιστορία σε πολλούς γνωστούς και φίλους. Πολλοί μάλιστα από αυτούς, πιστεύοντας είτε όχι, πρόθυμα μου έδωσαν λεφτά για να βάλω στο μπουκάλι που ετοίμαζα να ρίξω για τον Ταξιάρχη στη θάλασσα. Έτσι, μερικές μέρες αργότερα στις 12-11-2015, έριξα το πρώτο μου «κοινό» μαζί με φίλους και συγγενείς μπουκαλάκι στη θαλάσσια περιοχή της Παναγίας Πετούντας στο Μαζωτό της Λάρνακας στην Κύπρο. Αστεία πειράγματα, αλλά και τα σχόλια δύσπιστων, με έκαναν να ζητήσω από τους μοναχούς εκτός από την παράκληση, να στείλουν στην διεύθυνση που τους ανέγραφα μαζί με το όνομα και το τηλέφωνο μου, μια επιστολή ότι το τάμα μας έφτασε στη Μονή με σκοπό να αποδείξω σε όλους ότι ο Πανορμίτης ο Κλέφτης παίρνει όπως ακριβώς διάβασα, ό,τι του ανήκει με τον τρόπο που Εκείνος θέλει. Διάφορες καταστάσεις και οδηγούμενη πάντοτε από την πίστη ότι ο Ταξιάρχης μπορεί να με βοηθήσει, με έφεραν κι άλλες φορές στο ίδιο σημείο να αφήνω τάματα για το μεγάλο ταξίδι τους με προορισμό το νησί της Σύμης.
Έκτοτε, άκουσα αμέτρητες φορές την ερώτηση αν το τάμα μου έφτασε στον προορισμό του, άλλοτε συνοδευόμενη από αγωνία και άλλοτε από ειρωνεία. Η απάντηση μου όμως ήταν πάντοτε η ίδια: «Όχι, αλλά θα φτάσει». Κάθε φορά δε που απαντούσα, είχα στο μυαλό μου μια αφήγηση που είχα διαβάσει για ένα τάμα το οποίο έφτασε στη Μονεμβασιά και το οποίο με συγκλόνιζε περισσότερο από όλα, για τον τρόπο που ο Πανορμίτης επέλεξε να καταλήξει το τάμα στη Μονή του. Το μπουκάλι έφτασε στα χέρια ενός δασονόμου ο οποίος διερωτάτο τι μπορούσε να σημαίνει ένα μπουκάλι με την επιγραφή: «Ιερά Μονή Πανορμίτη Σύμης». Την απορία του έλυσε μία γειτόνισσα του, η οποία ήταν και η μόνη που καταγόταν από τη Σύμη και η οποία του εξήγησε τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο φτάνουν τα τάματα στη Μονή του νησιού της, ενώ στη συνέχεια ανέλαβε να το παραδώσει η ίδια εκεί. Η αφήγηση της έκλεινε ως εξής: «Κι όμως το τάμα κατέληξε στη Σύμη, έστω κι δια μέσου άλλης οδού, τα συμπεράσματα δικά σας».
https://www.youtube.com/watch?v=pzDN_78Ant8
Γύρω στα μέσα Σεπτεμβρίου του 2016 βρέθηκα και πάλι με μία φίλη στην ίδια παραλία να ρίχνω το τάμα μου στη θάλασσα. Στις 3-10-2016 καθώς δούλευα κτύπησε το κινητό μου τηλέφωνο. Παρά το γεγονός ότι το τηλεφώνημα ήταν από άγνωστο κυπριακό αριθμό, πριν απαντήσω έκανα αυθόρμητα τη σκέψη πως αυτό το τηλεφώνημα σχετίζεται με τον Ταξιάρχη. Στην άλλη γραμμή ήταν κάποιος κύριος, που μου εξήγησε πως βρήκε το τάμα μου στη συγκεκριμένη παραλία. Πεπεισμένη ότι βρήκε το πιο πρόσφατο τάμα μου, του ζήτησα ευγενικά αν μπορούσε να το αφήσει ξανά πίσω στη θάλασσα. Η απάντηση του ήλθε να με καθηλώσει και να με κάνει να ξεκινήσω να δακρύζω: «Εεε… είχα την τιμή να ταξιδέψω στη Σύμη και να πάρω τα τάματα σου στη Μονή». Στην επόμενη απορία μου για το πως αυτό ήταν δυνατόν, ήλθε η απάντηση που με έκανε να θέλω να μάθω ακόμη περισσότερα: «Η ιστορία μας είναι μεγάλη, πήρα από τη Μονή την απόδειξη που ήθελες για όσους αμφισβήτησαν ότι τα τάματα σου θα φτάσουν στον προορισμό τους, αλλά θα σου τα εξηγήσω όλα από κοντά».
Τελειώνοντας τη δουλειά, βρέθηκα να περπατώ με τον κύριο Γιώργο ξανά στην θαλάσσια περιοχή της Παναγίας Πετούντας στο Μαζωτό και να μου διηγείται τη δική του ιστορία, η οποία ξεκίνησε στις 6 Σεπτεμβρίου 2015 ανήμερα της μνήμης του εν χώναις θαύματος του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, η οποία ήρθε να συσχετιστεί μαζί μου και με την επιθυμία μου να πραγματοποιήσω και γω το τάμα μου με τον τρόπο που πληροφορήθηκα στις 8 Νοεμβρίου 2015, ανήμερα της εορτής των Αρχαγγέλων.
Η αληθινή ιστορία των μηνυμάτων προς τον Ταξιάρχη Πανορμίτη
Στις 6 Σεπτεμβρίου λοιπόν, ο κύριος Γιώργος μαζί με τη γυναίκα του επισκέφθηκαν το κατεχόμενο από τους Τούρκους χωριό της Γιαλούσας, με σκοπό να παρακολουθήσουν τη λειτουργία που θα γινόταν για πρώτη φορά στο χωριό μετά την Τουρκική Εισβολή του 1974, αφού η εκκλησία του χωριού που είναι αφιερωμένη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ συνήθιζε να πανηγυρίζει τη μέρα αυτή. Επειδή οι Τούρκοι εισβολείς έχουν προβεί σε πολλές λεηλασίες στα χωριά και τις Εκκλησίες της κατεχόμενης Κύπρου, οι κάτοικοι της Γιαλούσας είχαν φροντίσει να μεταφέρουν μαζί τους μια εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ για τις ανάγκες της λειτουργίας. Κατά τη λιτάνευση της εικόνας παρόλο που ο κύριος Γιώργος την προσκύνησε, αρνήθηκε να περάσει κάτω από αυτήν, αφού δεν ήταν όπως σκέφτηκε εκείνη τη στιγμή αυθεντική εικόνα του Αρχαγγέλου.
Δύο μήνες αργότερα άφησε για λίγο την πρωτεύουσα στην οποία κατοικεί και βρέθηκε πίσω στο εξοχικό του στο Μαζωτό να κάνει την καθιερωμένη του βόλτα στην παραλία, ακολουθώντας όμως αντίθετη πορεία από αυτή που συνήθιζε μέχρι τότε. Περπατώντας, σκόνταψε σε ένα μπουκαλάκι πάνω στο οποίο αναγραφόταν η επιγραφή: «ΠΡΟΣ ΙΕΡΑΝ ΜΟΝΗΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΥΜΗ». Όπως έκανε και με άλλα αντικείμενα που έβρισκε κατά καιρούς στη βόλτα του, μάζεψε το μπουκάλι, το άνοιξε και χωρίς να του δώσει περισσότερη σημασία, το έβαλε πάνω από τη βιβλιοθήκη του σπιτιού του. Δεκαπέντε μέρες αργότερα βρέθηκε και πάλι εκεί, να ακολουθεί αντίθετη ξανά από τη συνηθισμένη πορεία, σκοντάφτοντας σε ένα ακόμα μπουκάλι με ακριβώς την ίδια επιγραφή.
