Το φεγγάρι του Δία, ο Γανυμήδης, πιθανότατα άλλαξε τροχιά όταν ένας τεράστιος αστεροειδής “έπεσε πάνω του” πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Ο Γανυμήδης, το μεγαλύτερο φεγγάρι στο ηλιακό μας σύστημα, είναι ακόμα μεγαλύτερο τόσο από τον Ερμή όσο και από τον πλανήτη-νανο Πλούτωνα.
Προηγούμενη έρευνα, σύμφωνα με το CNN, έχει βρει στοιχεία που υποδηλώνουν ότι κάτω από τον παχύ, παγωμένο φλοιό του Γανυμήδη βρίσκεται ένας αλμυρός ωκεανός που είναι 10 φορές βαθύτερος από τους ωκεανούς της Γης.
Ωστόσο, παραμένουν πολλά ερωτήματα σχετικά με το συγκεκριμένο φεγγάρι και οι επιστήμονες χρειάζονται περισσότερες εικόνες υψηλής ανάλυσης της επιφάνειάς του για να λύσουν τα μυστήρια γύρω από την ιστορία και την εξέλιξη του Γανυμήδη.
“Τα φεγγάρια του Δία Ιώ, Ευρώπη, Γανυμήδης και Καλλιστώ έχουν όλα ενδιαφέροντα ατομικά χαρακτηριστικά, αλλά αυτό που τράβηξε την προσοχή μου ήταν αυτά τα αυλάκια στον Γανυμήδη”, δήλωσε ο Naoyuki Hirata, επίκουρος καθηγητής πλανητολογίας στο Πανεπιστήμιο Kobe στην Ιαπωνία. “Γνωρίζουμε ότι αυτό το χαρακτηριστικό δημιουργήθηκε από μια πρόσκρουση με αστεροειδή πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια, αλλά δεν ήμασταν σίγουροι πόσο μεγάλη ήταν αυτή η πρόσκρουση και τι επίδραση είχε στο φεγγάρι”.
Ο Hirata είναι ο συγγραφέας μιας νέας μελέτης, που δημοσιεύτηκε την Τρίτη στο περιοδικό Scientific Reports, η οποία διερευνά τι δημιούργησε το σύστημα αυλακώσεων του Γανυμήδη και τις συνέπειες της πρόσκρουσης, η οποία θα μπορούσε να μελετηθεί πιο προσεκτικά από το διαστημόπλοιο Juice της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, το οποίο βρίσκεται επί του παρόντος σε διαδρομή για τη μελέτη του Δία και των φεγγαριών του.
Η σύγκρουση ήταν τόσο μεγάλη που άλλαξε τροχιά ο Γανυμήδης.
Ο Hirata παρατήρησε ότι το κεντρικό σημείο του αυλακιού βρισκόταν κατά μήκος του άξονα περιστροφής του φεγγαριού Γανυμήδη, που υπονοεί ότι κάτι σαν μεγάλο συμβάν πρόσκρουσης προκάλεσε πλήρη επαναπροσανατολισμό της σελήνης.
Προηγούμενη έρευνα έδειξε ότι ένα μεγάλο πλανητικό σώμα συγκρούστηκε με τον Πλούτωνα νωρίς στην ιστορία του, γεγονός που προκάλεσε αναδιάταξη της κατανομής του πάγου στον πλανήτη νάνο και οδήγησε στη δημιουργία του σχήματος μιας χαρακτηριστικής “καρδιάς” στην επιφάνεια του πλανήτη.
Ο Hirata πιστεύει ότι ένα παρόμοιο σενάριο συνέβη στον Γανυμήδη.
Ο αστεροειδής ήταν 20 φορές μεγαλύτερος από αυτόν που εξαφάνισε τους δεινοσαύρους
Μια ξαφνική αλλαγή στον τρόπο κατανομής της μάζας σε έναν πλανήτη μπορεί να μετατοπίσει τη θέση του άξονά του ή τη νοητή γραμμή γύρω από την οποία περιστρέφονται τα πλανητικά σώματα. Όταν ένας μεγάλος αστεροειδής προσκρούει σε έναν πλανήτη, δημιουργεί μια ανωμαλία βαρύτητας που αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο αυτός περιστρέφεται. Έτσι ο Hirata υπολόγισε τι είδους σύγκρουση θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει τον τρέχοντα προσανατολισμό του Γανυμήδη.
Οι εξισώσεις του αποκάλυψαν ότι ένας αστεροειδής πλάτους περίπου 186 μιλίων (300 χιλιομέτρων) δημιούργησε αρχικά έναν κρατήρα διαμέτρου περίπου 870 έως 994 μιλίων (1.400 έως 1.600 χιλιομέτρων).
Ο αστεροειδής ήταν 20 φορές μεγαλύτερος από αυτόν που συγκρούστηκε με τη σημερινή χερσόνησο Yucatán στο Chicxulub του Μεξικού και οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων στη Γη πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια. Ο κρατήρας που έμεινε πίσω στον Γανυμήδη είχε το μέγεθος του 25% του φεγγαριού του Δία, σύμφωνα με τη μελέτη.
