Πρεμιέρα, έκανε η εκπομπή του Mega «Night Out» και πρώτος της καλεσμένος ήταν ο Γιάννης Μπέζος.
Ο αγαπημένος ηθοποιός θα συμμετέχει στη νέα σειρά του Αντρέα Γεωργίου, Famagusta, που θα προβληθεί το δεύτερο μισό της σεζόν με αφορμή τα 50 χρόνια από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.
Παράλληλα, μίλησε για το θέατρο, το κίνημα #metoo αλλά και την οικογένειά του.
Ποια ήταν η προϋπόθεση για να δεχτεί αυτόν τον ρόλο;
«Από το 1981 μέχρι το 1991 που έκανα τους Απαράδεκτους, ήταν μια καλή εποχή για το θέατρο. Όταν βγήκα στην τηλεόραση ήμουν ήδη πρωταγωνιστής. Δεν ήταν δύσκολο να υποδυθώ τον γκέι. Την δεκαετία του ’80 ήταν πολύ της μόδας αυτά. Και στα θέατρα και στα περιοδικά, δεν υπήρχαν τέτοια προβλήματα. Γνωριζόμασταν με τα παιδιά πολλά χρόνια πριν. Με ρώτησε η Δήμητρα να κάνουμε δύο ζευγάρια και μου λέει “να βρω μια γυναίκα ή να βάλω έναν γκέι;”. Υπήρχε φόβος και από τον σταθμό! Τελικά δεν σόκαρε γιατί έγινε απενεχοποιημένα.
Είμαστε συντηρητική κοινωνία. Οι ερωτικές σκηνές είμαι μια καθαρά ιδιωτική στιγμή. Αν δεν γίνει με έναν τρόπο να εμπεριέχει την ποίηση, γίνεται πορνό. Δεν είναι στιγμή δημόσια, αυτή είναι η δυσκολία των ερωτικών σκηνών. Θα βγουν κάποιοι και θα πουν “α είναι του σατανά”. Αυτές οι ανοησίες θα υπάρχουν! Είμαστε λίγο άτολμοι και ακολουθούμε την πεπατημένη. Η πεπατημένη μας κάνει να γυρίσουμε πίσω, στο χωριό».
«Η πατριαρχία είναι βαθιά ριζωμένη…»
«Δεν είναι το θέμα να λέμε “εγώ είμαι υπέρ του #metoo”. Δεν είναι δυνατόν να είσαι υπέρ του βιασμού και της κακής συμπεριφοράς. Έγινε ο θόρυβος, μπορεί να υπάρχει μια υπερβολή από κάποιους, υπάρχει και η αλήθεια. Πρέπει να έχουμε όλοι το νου μας. Δεν ήταν ομερτά αλλά αδιαφορία. “Ε ωραία γίνονται αυτά”. Τι γίνονται αυτά; Θα επιμείνεις, θα διώξεις κάποιον. Άλλο αυτό και άλλο να κακοποιήσεις τους συναδέλφους ή να εκμεταλλευτώ την θέση μου. Καλό θα είναι να κάνουμε την αυτοκριτική μας, κανείς δεν είναι Άγιος.
Υπήρξαν φορές που ήμουν αυστηρός, ανυπόμονος και τώρα τα έχω μετριάσει.
Οι γυναίκες δεν θα πρέπει να φοβούνται, δεν θα πρέπει να ξεκινούν με την αίσθηση ότι είναι πιο πίσω. Είναι λάθος αυτό! Η πατριαρχία είναι βαθιά ριζωμένη και χρειάζεται λίγη προσπάθεια για να φύγει. Μην πάμε στο άλλο άκρο, όμως! Θα σταματήσουν να υπάρξουν όταν η στάση κάποιων ανθρώπων είναι πιο σοβαρή. Αν θέλουμε να πάμε μπροστά, πρέπει να σταματήσουμε να φοβόμαστε τις λέξεις!».
«Τη Ναταλία την αγαπώ ανυστερόβουλα»
«Φανταζόμουν ότι η Ναταλία θα ήταν η γυναίκα της ζωής μου. Ήταν έρωτας από την πλευρά μου στην αρχή. Μου πήγαινε αισθητικά και ότι έχεις να πεις για την παιδεία. Δεν έχει νόημα να μοιράζεσαι τον χρόνο σου, τον τραπέζι σου, τις λύπες σου αν κάποιος άνθρωπος δεν είναι ενδιαφέρον. Ο έρωτας είναι πολύ έντονος, είναι ένα αίσθημα ανίκητο. Δεν ελέγχεται! Το άλλο που είναι τα παρελκόμενα του έρωτα, η αγάπη που λένε, είναι πολύ σημαντικό. Ο Τσαρούχης έλεγε ότι η αγάπη είναι όπως αγαπάς την μοναξιά σου. Την Ναταλία την αγαπώ ανυστερόβουλα!
Η επικοινωνία, τα κοινά ενδιαφέροντα, στο πόσο ψάχνεται ένας άνθρωπος είναι στα ζητούμενα! Όταν γεννήθηκε η κόρη μου είχα μοναδικά συναισθήματα. Είναι μια μεγάλη στιγμή αλλά και ευθύνη γιατί βλέπεις ένα μικρό πλασματάκι που το μέλλον του εξαρτάται από σένα. Ήμουν λίγο πιο αδιάφορος κάποιες φορές λόγω της δουλειάς μου. Αν θέλω να θεωρούμε έναν σοβαρό πατέρα, έπρεπε να έκανα την κουβέντα μαζί της. Δεν θέλω να συμπεριφέρομαι σαν φίλος της αλλά σαν πατέρας της. Μου παραπονέθηκε και με έναν τρόπο κατάλαβα ότι πρέπει να συμπλεύσω. Τα συζητάμε όλα ανοιχτά και η σχέση μας είναι άριστη. Δεν έκανα την παραμικρή κίνηση και δεν θα την έκανα, θα ντρεπόμουν για το παιδί. Δεν χρειάστηκε, είχε τα προσόντα από μόνη της».
Famagusta
«Είναι μια τραγική ιστορία. Το να αναζητάς ένα παιδί που νομίζεις ότι δεν ζει. Ο ήρωας έχει αποφασίσει μέσα του ότι το παιδί δεν ζει για να μπορέσει να το ξεπεράσει.
Είναι μια πρόκληση το να ενσαρκώσω έναν ρόλο που δεν έχω καμία σχέση. Και η θέση μου να συμμετέχω στη σειρά είναι αυτή. Να είναι κάτι διαφορετικό, που μου λέει κάτι παραπάνω από αυτά που έχω κάνει μέχρι τώρα».
