Η 48χρονη Ζήνα Βεδέ, η οποία έλαβε μόσχευμα τον κερατοειδή του 8 μηνών βρέφους, στο νοσοκομείο «Παπαγεωργίου» της Θεσσαλονίκης, δήλωσε βαθύτατα συγκινημένη.
Η 48χρονη γυρίζει πλέον μία νέα σελίδα στη ζωή της, καθώς λαμβάνει τέλος μία μεγάλη περιπέτεια με την υγεία της, που ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια. Η ίδια, σε δηλώσεις της στους δημοσιογράφους, δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τους γιατρούς που την βοήθησαν και την οικογένεια του βρέφους για την γενναιοδωρία τους, σημειώνοντας ότι θα ήθελε να τους μιλήσει, εάν το επιθυμούν και εκείνοι.
Η 48χρονη εργάζεται ως ταμίας σε σούπερ μάρκετ στη Θεσσαλονίκη και, όπως ανέφερε, ξαφνικά έχασε μεγάλο μέρος της όρασης στο δεξί μάτι, στο οποίο έλαβε επίσης μόσχευμα το 2021, και στη συνέχεια υπέστη βλάβη και το αριστερό μάτι της.
Υπενθυμίζεται ότι το αγοράκι είχε διακομιστεί σε παιδιατρικό νοσοκομείο της Αθήνας, στο οποίο απεβίωσε πριν από περίπου 2εβδομάδες.
Οι γονείς του βρέφους προσέφεραν, με περίσσευμα καρδιάς και αγάπης, τμήμα του ενδοθηλίου κερατοειδούς, με την μεταμόσχευση στην 48χρονη να γίνεται με επιτυχία την περασμένη Τρίτη στη Β’ Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική (ΑΠΘ) στο «Παπαγεωργίου».
Ευχαρίστησε τον χειρουργό γιατρό κ. Νικόλαο Ζιάκα και ελπίζει ότι μετά και από αυτή την επέμβαση και τη λήψη μοσχεύματος η ζωή της θα γίνει καλύτερη.
«Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη, πολύ ευτυχισμένη, περίμενα αυτή τη στιγμή πάρα πολύ καιρό. Είναι ένας μακρύς αγώνας εδώ και πέντε χρόνια», είπε αρχικά η 48χρονη σε δηλώσεις της στους δημοσιογράφους.
«Ξεκίνησε μια μέρα όταν ξαφνικά δεν έβλεπα τα φώτα οπότε απευθύνθηκα στους γιατρούς και ξεκινήσαμε να ψάχνουμε ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα. Μπήκα στη λίστα, έχω ήδη κάνει μία μεταμόσχευση στο δεξί μάτι και τώρα έχω κάνει και στο αριστερό», πρόσθεσε.
«Είμαι βαθύτατα συγκινημένη ειδικά για τον νεαρό δότη, χρωστώ μεγάλη ευγνωμοσύνη στην οικογένειά του γι’ αυτό που έκανε. Οι μεταμοσχεύσεις είναι θείο δώρο. Εγώ είμαι δωρήτρια», είπε και πρόσθεσε με συγκίνηση ότι «θα ήθελα πάρα πολύ να μιλήσω με την οικογένεια του δότη, αν το επιθυμούν κι εκείνοι. Θα ήθελα πάρα πολύ να πω “ευχαριστώ”, θα το προσέχω το ματάκι του πάρα πολύ».