Μια ιδιαίτερα σκληρή ανακοίνωση εξέδωσε ο Σύλλογος Συγγενών Θανόντων και Εγκαυματιών της 23ης Ιουλίου 2018, με αφορμή την επικείμενη παρουσίαση του βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα με τίτλο «Ιθάκη». Οι συγγενείς των θυμάτων και οι επιζώντες της φονικής πυρκαγιάς στην Ανατολική Αττική εξαπολύουν σφοδρή επίθεση κατά του πρώην πρωθυπουργού, κατηγορώντας τον για απόπειρα διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας και εργαλειοποίηση της τραγωδίας για προσωπική πολιτική αποκατάσταση.
Στο επίκεντρο της αντίδρασής τους βρίσκεται η πεποίθηση πως η τραγωδία στο Μάτι, η οποία στοίχισε τη ζωή σε 120 ανθρώπους και προκάλεσε σοβαρά εγκαύματα σε άλλους 57, δεν αποτέλεσε ένα τυχαίο «φυσικό φαινόμενο» αλλά ένα διαρκές κρατικό έγκλημα. Οι εκπρόσωποι των θυμάτων κάνουν λόγο για εγκληματική απραξία των αρμόδιων φορέων και του επιτελικού μηχανισμού, ενώ στηλιτεύουν την αδυναμία ουσιαστικής απονομής δικαιοσύνης, επτάμισι χρόνια μετά την καταστροφή.
Η οργή των συγγενών ξεχειλίζει καθώς διαπιστώνουν, όπως αναφέρουν, μια συνειδητή προσπάθεια να ξαναγραφτεί η ιστορία. Καταγγέλλουν πως επιχειρείται να παρουσιαστούν οι εγκληματικές ευθύνες ως μοιραία γεγονότα, τα λάθη ως ανεξέλεγκτες συνθήκες και οι πραγματικοί υπαίτιοι ως απλοί, άμοιροι παρατηρητές. Θεωρούν ανέντιμη την μετατροπή μιας ολοκληρωτικής κρατικής κατάρρευσης σε ένα προσωπικό «δράμα» και χαρακτηρίζουν ασέβεια την αποσιώπηση προσώπων και γεγονότων που έχουν ήδη τεκμηριωθεί δικαστικά.
Καταλήγοντας, ο Σύλλογος χαρακτηρίζει την αφήγηση του βιβλίου ως ένα μυθοπλαστικό πόνημα που αλλοιώνει την πραγματικότητα, κάτι που για τους ίδιους συνιστά συνέχιση του εγκλήματος. Με το μήνυμα «ως εδώ», ξεκαθαρίζουν πως δεν πρόκειται να ανεχθούν τη χρήση του πένθους τους ως μέσο για την υστεροφημία κανενός και διαμηνύουν πως δεν θα δώσουν κανένα συγχωροχάρτι σε όποιον επιχειρεί να καταπατήσει την αλήθεια των γεγονότων εκείνης της ημέρας.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Η τραγωδία της 23ης Ιουλίου 2018 δεν ήταν «φυσικό φαινόμενο».
Ήταν ένα κρατικό έγκλημα που στοίχισε 120 ζωές και έκαψε ακόμη 57.
Μια από τις μελανότερες σελίδες στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας που γράφτηκε, κατά πρώτο με την απραξία των φορέων και επιτελικών και κατά δεύτερον, με την ανικανότητα ουσιαστικής απονομής δικαίου και τις προφανείς σχέσεις της δικαστικής και της εκτελεστικής εξουσίας, διαχρονικά.
Η αντιμετώπιση των νεκρών, των εγκαυματιών, των συγγενών αναδεικνύει μερική αναγνώριση της κατάστασης, σε μια επίπονη και ποινικά διαδικασία που ακόμη δεν έχει καν ολοκληρωθεί.
Η αλήθεια είναι αδιαπραγμάτευτη, όμως.
Γνωρίζουμε όλοι πια ποιοί αποφάσισαν, ποιοί καθυστέρησαν, ποιοί απέκρυψαν, ποιοί άφησαν τους πολίτες ανυποψίαστους.
Το αποδεικνύουν οι δικογραφίες, οι μαρτυρίες, τα ντοκουμέντα.
Και ακόμη, επτάμισι χρόνια μετά, αντί για σεβασμό και αυτογνωσία, βλέπουμε να γίνεται από κάποιους συνειδητή προσπάθεια να ξαναγραφτεί η ιστορία.
Να παρουσιαστούν ευθύνες ως «μοίρα», λάθη ως «ανεξέλεγκτες συνθήκες» και υπεύθυνοι ως «άμοιροι παρατηρητές».
Προκαλεί οργή κάθε απόπειρα διαστρέβλωσης των γεγονότων μέσα από επιλεκτικές αφηγήσεις και αναφορές, τεχνητές συγκινήσεις και βολικές «λησμονιές».
Δεν είναι έντιμο να μετατρέπεις μια κρατική κατάρρευση σε προσωπικό «δράμα».
Δεν είναι σεβασμός να αποσιωπάς πρόσωπα, ευθύνες και γεγονότα που έχουν αποδειχθεί και δικαστικά.
Η αποσπασματική μεταφορά και περιγραφή, εν είδει «περι-αστικού» μυθοπλαστικού πονήματος, αλλοιώνει την πραγματικότητα και αποτελεί συνέχιση του εγκλήματος.
Εμείς, οι συγγενείς των θανότων θυμάτων και οι εγκαυματίες θύματα, δεν επιτρέπουμε και δεν δεχόμαστε σιωπηρά την απαξίωση της κοινής λογικής.
Δεν ανεχόμαστε τη χρήση της τραγωδίας μας ως εργαλείο προσωπικής αποκατάστασης.
Κανένα συγχωροχάρτι σε όποιον καταπατά την αλήθεια!
Ως εδώ.
Το Διοικητικό Συμβούλιο
